Hildo Krop: veel meer dan beeldhouwer alleen

Krop was voorbestemd voor het ambacht. Hij zou het bakkersbedrijf van zijn vader overnemen en volgde daarvoor verschillende opleidingen. Daarbij leerde hij onder meer marsepeinfiguren maken. Krop kreeg de gelegenheid om ook over de grenzen ervaring op te doen. Tijdens die buitenlandse werkzaamheden pakte de jonge Steenwijker in zijn vrije tijd vaak het potlood op. In Engeland volgde hij zelfs een zomercursus schilderen. Langzaam drong het besef door dat hij voor zichzelf een andere toekomst zag dan dat zijn ouders in eerste instantie in gedachten hadden. Hoewel hij ondertussen een zeer gedegen bakkersopleiding achter de rug had, bracht hij als begin twintiger toch die boodschap aan zijn ouders.

Tekenen en boetseren

Hildo Krop volgde na het afscheid van het bakkersbestaan teken- en schilderlesssen aan de vrije Académie Julian in Parijs. In die tijd ontdekte hij ook het boetseren. Omdat de reacties op zijn kleifiguren enthousiaster waren dan op zijn teken- en schilderwerk, ging hij zich steeds meer bezighouden met het beeldhouwen. Als 24-jarige meldde hij zich uiteindelijk in 1908 aan bij de Amsterdamse Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Drie jaar later behaalde hij zijn einddiploma. Daarna volgde hij nog een opleiding in Berlijn en bracht hij tijd door in Parijs en Rome. Uiteindelijk vestigde Krop zich in Amsterdam.

Meubelmaker

De geboren Steenwijker werkte in de hoofdstad een tijd voor een meubelfabriek. Krop leerde daar houtsnijden. Die opgedane kennis en ervaring gebruikte hij later ook voor eigen werk, waaronder meubels en houtsneden. Krop ontwierp meubels die hij in een werkplaats liet maken. Zelf sneed hij de plastische ornamenten. De kunstenaar liet het niet bij meubelstukken alleen, maar ontwierp ook complete interieurs inclusief lampen, klokken en tapijten. Vaak deed hij dat in opdracht van familie en vrienden. Die stijl is ook te zien in Rams Woerthe, waar een zaal is ingericht met meubelstukken van Hildo Krop.

Beeldhouwer

In diezelfde periode leerde Krop architect Piet Kramer kennen, die hem later in contact bracht met de architect van het nieuw te bouwen Scheepvaarthuis. Met deze opdracht begon de imposante loopbaan van Krop in Amsterdam. In de decennia die volgden maakte Krop een indrukwekkend aantal beeldhouwwerken die overal zichtbaar zijn in het straatbeeld van de hoofdstad. Door de stadsuitbreidingen bleven de opdracht voor de kunstenaar binnenkomen. Krop kreeg uiteindelijk in 1956 de eretitel ‘stadsbeeldhouwer van Amsterdam’.

Grafisch werk

Hildo Krop legde zich ook toe op grafisch werk, waarbij zijn voorkeur uitging naar houtsneden. Ook maakte Krop een beperkt aantal litho’s. Zijn oudste prent stamt uit 1919 en de laatste maakte hij in 1969. Dat is een jaar voordat hij in zijn atelier aan een hartaanval overleed. In het Hildo Krop Museum in Steenwijk zijn meer dan vijftig houtsneden van de kunstenaar te zien. Een deel daarvan maakte Krop voor communistisch dagblad de Tribune. Dat past bij zijn idealen: Krop zet zich graag in voor een samenleving met meer gelijkheid en solidariteit. Hij vertoont zich regelmatig in communistische kringen en bezoekt ook de Sovjet-Unie. Los van de politiek laten de houtsneden vooral zien dat Krop een veelzijdig kunstenaar was.

Aardewerk

In het Hildo Krop Museum is ook een collectie sier- en gebruiksaardewerk en tegels en bouwornamenten van de kunstenaar te bewonderen. Die maakte hij onder meer voor de Eerste Steenwijker Kunst Aardewerkfabriek (ESKAF) die tussen 1919 en 1927 naam maakte. Verschillende kunstenaars ontwierpen voor deze fabriek, waarvan de vader van Hildo Krop directeur was. Bezoekers van het Hildo Krop Museum kunnen maar liefst twintig werken zien die Krop voor de fabriek maakte. De toegepaste kunst van Hildo Krop heeft dezelfde vormgeving als zijn beeldhouwwerk en past binnen de stijl van de architecten van de Amsterdamse School.

Kunstnijverheid

Hildo Krop begaf zich ook op het terrein van de kunstnijverheid. Dat is een vorm van toegepaste kunst die zich richt op verantwoorde en fraaie gebruiksvoorwerpen. Bij deze kunstvorm was Krop zeer productief. In eerste instantie hield Krop zich vooral bezig met ambachtelijk werk. Maar met de komst van de Art Deco ontwierp hij vanaf 1920 meer voor de industriële productie.

Productief

Hildo Krop was een buitengewoon snelle werker. Dat was één van de redenen waarom de gemeente Amsterdam zo graag met hem werkte. Soms was die positie onderwerp van kritiek. Bestuurders vroegen zich af waarom andere kunstenaars niet de kans kregen om voor de gemeente te werken. Krop voerde de opdrachten overigens niet alleen uit. Aan in zijn atelier aan de Plantage Muidergracht had hij een behoorlijk aantal medewerkers in dienst. Kunstcriticus Hammacher omschreef Krop ooit als de ‘de vruchtbaarste beeldhouwer’ ooit.