Een mozaïek van geuren en kleuren

Heb geduld. Het komt wel. Zo streng en ongenaakbaar als de wilgen ’s winters nog in het gelid staan, tot gebalde vuisten geknot, zo frivool wiegt hun zachtgroene pruik straks weer in de wind. Let maar op. Het berm- en waterleven draagt al de belofte in zich van een knispervers begin. Geef het de tijd. ’s Winters lijken gerooide wortelstokken van de waterlelie liefdeloos op de walkant gekwakt, maar op ‘t heetst van het jaar mag haar drijvende bloemenpracht weer uitbundig pronken.

Vroeg uit de veren loont altijd de moeite. De wereld ligt nog maagdelijk aan je voeten en behoort jou alleen toe.

Meer bloemen, meer insecten

Bloeiende sloten en bloemrijke corridors. Ze vormen een waar mozaïek van geuren en kleuren. Dankzij het zomermaaien krijgen we meer variatie in Weerribben-Wiedenland. Meer bloemen en dus ook veel insecten en meer vogels. Koekoeksbloem, ratelaar, moeraskartelblad, rietorchis, boterbloemen en pinksterbloemen, zuring: ze componeren samen een wisselend palet van zachtlila tot knalroze, van geel en rood. Alles wat bloeit heeft een eigen moment. Kamperfoelie en nachtorchis lijken hun adem in te houden tot de avond valt. Terwijl de waterlelie tegen die tijd juist tevreden haar knoppen sluit.

Planten die sterrenchefs gebruiken

Soms ziet het wit van veenpluis in de wetlands en herbergen de bossen struweel in wel vijftig tinten groen. Zelf voelen, ruiken en plukken mag best, maar in het nette natuurlijk. Neem veenmos, het materiaal waaruit laagveen bestaat. Da’s een verrassend vochthoudend plantje, moet je een keer in handen hebben gehad. Pak gerust een plukje en wring het uit, ’t is net een spons. Meer plukbaars? Kalmoes. Veenbes. Sterrenchefs verwerken er graag een paar in hun gerechten. Of wilde gagel. Tikje bitter, maar wel sterk aromatisch. Niet voor niks werd het kruid van oudsher gebruikt tegen ongedierte of als odeur tussen de kleding. Je zou er ook een theetje van kunnen trekken, lekker is anders. Kies dan liever voor watermunt, dat groeit in juni weelderig langs deze oevers. Tip: neem een thermoskan mee met kokend water en je hebt verse muntthee “to go”.

Grote vuurvlinder: zeldzaam

Dit is een paradijsje voor vlinders, al is een enkeling extreem kritisch. De grote vuurvlinder komt nergens anders ter wereld voor dan in het laagveenmoeras van De Weerribben en in de Rottige Meente (Friesland). Een zeldzame schone. Zelfs bij de grens met De Wieden lijkt deze oranje exoot al rechtsomkeert te maken. Hoe dat kan? Dat zoeken biologen nog uit. Wat ze al wél weten is dat de omstandigheden in De Weerribben zeer gunstig zijn: er is kraakhelder water waardoor de waterzuring – waardplant van de grote vuurvlinder – goed gedijt en er zijn tig andere, nectarrijke planten zoals koninginnenkruid en kattenstaart in de buurt. Mogelijk dat ook het branden van ruigte in het rietland een rol meespeelt, bij de streekgebonden voorliefde van de vuurvlinder.

De verlanding ligt aan je voeten

Terug de paden op. Waar het op warme dagen behendig slalommen is langs dikke hagen winde, en ja, soms ook brandnetel en braam. Wie voorop loopt pakt automatisch het spinrag van de vorige nacht mee, maar valt ook het geluk ten deel om als eerste oog in oog te staan met een ree dat tussen de coulissen graast. Zo’n ontmoeting laat je in volle verbazing achter, wedden?

Vroeg uit de veren loont altijd de moeite. De wereld ligt nog maagdelijk aan je voeten en behoort jou alleen toe. Onder water groeit een onvermoede waaier aan planten en als het stil genoeg is krijg je die in het vizier. Kranswieren en krabbenscheer, hoofdrolspeler in het verlandingsproces van dit gebied. Pijlkruid en lisdodde (beter bekend als de rietsigaar) wiegen op de cadans van de sloot. Eenmaal hoog aan de hemel heeft de zon alles ingekleurd. Soms ziet de drassige bodem dan rood van zonnedauw. Mooi, maar lief is anders! Met z’n kleverige “dauwdruppels” lokt, vangt en verteert dit vleesetende plantje insecten. Voor ons zijn die tentakeltjes gelukkig volstrekt ongevaarlijk…