Aan de wandel door een labyrint van water en land

Dwalen zonder verdwalen

Rust regeert in dit levende schilderij dat Weerribben-Wieden heet. Een prima uitvalsbasis voor het betere voetenwerk. Want wandelenderwijs maak je kennis met een veelzijdig landschap waar de natuurlijke en culturele bezienswaardigheden zich aaneenrijgen. (Moeras)bossen, meren omkaderd door wuivend riet, lieftallige dorpjes en parmantige stadjes met een verhaal. Dwalen mag (hoe lekker is dat, neem je tijd), verdwalen hoeft niet dankzij het slimme netwerk aan genummerde routepalen. Kant- en-klare routes en in totaal honderden kilometers aan rondwandelingen wijzen de weg en zijn al praktisch aan elkaar gekoppeld.

Tip: op deze site vind je alle routes en startpunten in een oogopslag én zie je meteen of je laarzen nodig hebt.

Met beide voeten op de grond

Zo, zorgeloos voortstappend door een betoverend decor, verwaait de gedachtestroom vanzelf. Let maar op. Met beide wandelschoenen op de grond voel je wat Moeder Aarde te zeggen heeft. Zelfs wie het piekeren tot kunst verheven heeft, raakt hier als op toverslag zen. Probeer het eens. Sluit je ogen, maak een sprongetje van geluk en voel hoe de bodem deint: zompige veengrond. Of betreed een herfstig bospad, zacht van een tapijtje lariksnaalden. Hoor hoe een lentebries door de takken klimt, en berkenblad ruist. En in de verte klinkt opgewonden gesnater, een plons.

Aftrap? Kom op je gemak per spoor. Wie met de trein reist pakt vanaf intercitystation Steenwijk bus, e-bike, of loopt direct de paden op, de lanen in.

Mooi in alle seizoenen

Bezinning is inbegrepen bij deze wandelvakantie. Wie daarbij nog wat hulp gebruiken kan, volgt in het kielzog van de boswachter. Een gids met getrainde zintuigen. Wat hóór je, zal-ie vragen. Nou, niks…? Luister béter. Oefening baart kunst. Na een paar minuten dringen zich geluiden op, decibellen die nooit storen. Gekwaak is geen herrie. Het riet wuift, bijen zoemen, vogels zingen hun eigen lied, een vis springt op uit zijn domein. Ook als ’t plenst van de regen beleef je de omgeving intens. ‘Machtig mooi. Zo’n bui moet je van nabij zien’, zal de boswachter binnenblijvers aanmoedigen. Kijk hoe dikke druppels uiteenspatten en kleine kroontjes achterlaten. Dan loop je toch niet te zeuren over een nat pak?

Blijf hoog en droog: wandel over de Steenwijker stadswallen, of over de bruggetjes en vonders van onze waterdorpen Giethoorn, Dwarsgracht, Belt-Schutsloot of Kalenberg.

Opladen en ontdekken

Laad je op. Laaf je aan dit labyrint van water en land. Elke etappe van het Weerribben-Wiedenpad voldoet. Ieder seizoen is goed. Zoek de beschutting van een observatiehut en word volleerd voyeur: kijk hoe libellen als geroutineerd helikopterpiloten hun rondjes zwenken. Hoe een spierwitte reiger als verstijfd aan de walkant waakt en in ’t struweel zachtjes de roep van het baardmannetje klinkt. Op de grote plas etaleren twee zwanen hun natuurlijke elegantie. Het is hartje zomer en alles is in bedrijf. Het kwinkeleert, suist, zoemt en hipt dat ’t een lieve lust is. Kies vandaag voor de lange broek en negeer de prikgewassen, kriebelbeestjes of muggen waarop deze streek patent lijkt te hebben. Te verwaarlozen ongemakken, op ontdekkingsreis door een wonderschone wereld.

Wandelweetje: het Jabikspaad loopt dwars door Weerribben-Wiedenland, met de fraaie Sint Willibrordkerk in Oldemarkt als stempelpost. De pelgrimsroute eindigt in Santiago de Compostela, maar zóver hoef je natuurlijk niet te gaan ;-).

Zodra de atmosfeer afkoelt, hullen de bossen op ons pad zich in hun veelkleurig gewaad.

Oogsten in de bossen

Alles heeft z’n tijd en plaats. Zodra de atmosfeer afkoelt, hullen de bossen op ons pad zich in hun veelkleurig gewaad. Woudreuzen van De Eese en de Woldberg willen nog één keer vlammen in geel, roze, rood. Op kortende zondagmiddagen is het er heerlijk scharrelen. Je ziet gezinnetjes bijeen gehurkt, vorsend, rapend. Tassen mee voor de oogst. Het spannende padennetwerk ligt bezaaid met tamme kastanjes en beukennootjes. Wandelaars duiken het donkere woud in, dieper in de haarvaten van die majestueuze groene schatkamer. Waar eerder in ’t seizoen de naaldbomen ons nog met heldergroene vingertoppen de weg wezen en varens gulzig omhoog schoten, hangt nu dat volle aardse in de lucht. Zwammen, knoesten, heksenbezems. Onder hoge kruinen waardoor de wind jammert, vleien zich de wandelpaden, met boomwortels als traptreden.

Winter: spitsuur in het riet

Denk niet dat de winter doods is. Dit landschap betovert het jaar rond. Zelfs de kaal geoogste akkers – net een berijpte stoppelbaard – vormen een vruchtbare pitstop. Ze heten duizenden op doorreis welkom. Hoor maar, het gebabbel van grauwe ganzen zwelt aan. Een tooi van ijspegels hangt als feestjapon tussen de rietcoulissen en daartussen kringelen dikke pluimen rook omhoog, als vredessignalen van Koning Winter. Een verstilde wereld zonder echte stilte: het is spitsuur in het riet.

De machinerie van robuuste werkers snort vertrouwd door de ijskoude lucht: “het goud” moet van het land. Straks baden keurig gerangschikte rietschoven in de zon. En met een beetje mazzel wordt er weer geschaatst. De diehards staan op de ijsvloer zodra het ochtendgloren explodeert in een waaier aan pasteltinten. Dan trekken ze hun sporen, de pioniers. Zwarte, kromgebogen stipjes aan de horizon ploegen monter voort over eindeloze verten.