Het leven van ooit lijkt zich nog steeds af te spiegelen in de Dorpsgracht. De tijd dat alles over water ging. Vervoer met punters en pramen. De boer met z’n vee en het hooi, de postbode en de bakker. De gracht met aan weerszijden rietgedekte boerderijtjes was een levensader. Zo is het nog steeds. Het water, de bruggetjes en de vonders in het fiets- en voetpad geven Giethoorn de karakteristiek van Venetië. In de dorpsgracht snorren de bootjes geruisloos voorbij het Binnenpad. Op de terrassen tinkelen de glazen en de deuren van de musea en galeries staan wagenwijd open.