In Willemsoord spraken de mensen ‘anders’. Het week sterk af van het gangbare dialect in de omgeving. Men duidde hun taal met de naam ‘kolonisch’. Dit heeft te maken met de Maatschappij van Weldadigheid die 1820 werd gesticht door generaal Johannes van den Bosch. Bedoeld voor kansarme gezinnen uit het westen van het land. Die moesten opgevoed tot fatsoenlijke burgers en economisch zelfstandig worden. Hen wachtte een leven van hard werken, lage inkomsten en strenge regels. De kolonisten leefden in kleine huisje die op regelmatige afstand van elkaar staan aan kaarsrechte wegen. Toen de doelstelling de armen een menswaardig bestaan op te bouwen niet haalbaar bleek werd Willemsoord een ‘gewoon’ dorp dat deel uit maakt van het omliggende gebied. Hiermee verdween het ‘kolonisch’ langzamerhand. Samen met de Drentse koloniedorpen Frederiksoord en Wilhelminaoord is het dorp genomineerd voor UNESCO Werelderfgoed.